Αντιμετωπίζουμε ως ενιαίο οπτικό σύνολο το άγαλμα με το φόντο του, τα σκαλιά που οδηγούν στον Άγιο Λουκά γι' αυτό και το εντάσσουμε στην ιδέα μας, χωρίς όμως να παρέμβουμε σχεδιαστικά. Τα μονοπάτια, χαράσσονται περιμετρικά του αγάλματος. Είναι τεθλασμένες γραμμές με γωνίες, γιατί η πορεία προς την Ελευθερία ήταν δύσκολη, με εμπόδια που την έκαναν να αλλάζει κατεύθυνση. Σε κάποια σημεία τα μονοπάτια είναι στενά όπως ήταν κάποιες στιγμές και η ελπίδα για ελευθερία ενώ σε άλλα σημεία φαρδαίνουν γιατί η ελευθερία φαντάζει πιθανή. Αυτές οι αχτίδες ελπίδας για ελευθερία συμβολίζονται με τις ορειχάλκινες λωρίδες που σταματούν στα σκαλιά ανύψωσης έχοντας πλέον βρει τον ¨Δρόμο προς την Ελευθερία¨.

​

​Γίνεται συνολική ανάπλαση της πλατείας διατηρώντας την αξονική σχέση των βαθμίδων ανόδου με το άγαλμα και επανασχεδιάζοντας τα ώστε να αποδώσουν την αίσθηση της ήπιας μνημειακότητας. Έχουν χαμηλό ρίχτυ 15εκ και μεγάλο πάτημα ώστε η άνοδος να είναι ομαλή. Στην ίδια λογική επανασχεδιάζονται και τα υπάρχοντα παρτέρια. Σπάνε σε μικρότερα, σε διαφορετικές στάθμες ακολουθώντας την κλίση του δρόμου ώστε ο πεζός να έχει πιο άμεση επαφή με το πράσινο χωρίς την ύπαρξη τοιχίου, ενώ συμπληρώνονται από νέα παρτέρια για να εμπλουτίσουν την πλατεία με πράσινο. Η νέα μορφολογική σχεδίαση τόσο των βαθμίδων ανόδου όσο και των παρτεριών εντάσσεται σε μια ενιαία σχεδιαστική γλώσσα με τις χαράξεις των μονοπατιών που περιβάλλουν το άγαλμα.